Yaşamaq...
Həyat kimsə üçün asan deyil. Hər birimizin o qədər problemi var ki... Gün ərzində, necə deyərlər, lap təngə gəlirik, bezirik. Üsyan etməyə adam axtarırıq. Gündəlik qayğılar, problemlər, öhdəliklər...Qaçmağa yer axtarsaq da, tapa bilmirik. Hara getsək, problemlərimizi, vəzifələrimizi özümüzlə aparırıq. Sanki bizi addımbaaddım izləyir.
Hayqırtı ilə qışqırmaq istəyirik. Bəzən qışqırırıq da. Səsimiz tək olduğumuz otaqda əks- səda verir. Bundan başqa da heç nə olmur. Nə qışqırmaq işə yarayır, nə ağlamaq, nə də başını əllərinin arasına alıb düşünmək.
Yerinə yetirməli olduğumuz işlər isə durmadan artır. Biri bitmədən o biri gəlir. Bir tərəfdən də xahişlər. Lap başını itirirsən.
İçinə düşdüyün bu durumda özünü ağır məşq prosesində olan idmançı ilə müqayisə edirsən. Eyni ilə ağır daşlar altında tər tökən o idmançı kimi oksigenə ehtiyacın olduğunu hiss edirsən.
Məlum olduğu kimi, idmançılar ağır məşq prosesində fasilələr zamanı mümkün qədər çox oksigen qəbul etməyə çalışırlar. Bu məqsədlə kiçik nəfəsliyə acgözlüklə yaxınlaşır, havanı mümkün qədər çox ciyərlərinə çəkməyə çalışırlar.
Həyatda belə “oksigen” yaxınlarımızın bizə dəstəyi, onlarla keçirdiyimiz vaxt, dostlarımızla deyib- gülməyimizdir. Çünki qayğılardan qismən olsa da uzaqlaşırıq. Problemlərimizi unudur, doyunca gülürük. Bu, bizə stimul verir, növbəti çətinliklərlə mübarizəyə həvəsləndirir.
Ancaq bəzən bunu da bizə çox görürlər. Nəfəs almağa da qoymurlar. Deyirlər ki, elə ancaq işlə, çalış, qaç, vuruş, döyüş...Nə edirsən et, bircə nəfəs alma, rahat olma.
Sanki həyat da bizi sınayır. Nə qədər yük qaldıra biləcəyimizi yoxlayır...
Şikayətlənirik, əsəbləşirik, narazılığımızı dilə gətiririk...Amma bir şeyi unuduruq: Hər kəsin problemləri, yerinə yetirməli olduğu öhdəliklər var. Özü də bir yox, bir neçə. Hər kəs nəyinsə qayğısını çəkir. Hər kəsin içində bir savaş gedir...Bəlkə də, yaşamaq məhz budur.
Kənan Novruzov
11:54 06.07.2025
Oxunuş sayı: 13918
