Allahını unudan Netanyahu və ya Qəzzada ölən insanlıq
Demək olar, hər gün Qəzzada baş verənlərlə bağlı onlarca fərqli yeni foto görürəm: dağıntılar altında qalan insanlar, qazanın, boşqabın dibində yemək axtaran uşaqlar, mərmilərin, raketlərin təsiri ilə üzqoylu şəkildə yerə yıxılan, qolu- qıçı bir tərəfə düşən körpələr. Hələ aclıqdan bir dəri- bir sümüyə dönənləri demirəm. İnsan baxanda lap yazığı gəlir. Mənə inanmırsınızsa, sosial mediaya baxın. Hər yer belə fotolarla doludur.
2023-cü il oktyabrın yeddisindən bəri İsrail Qəzzada elə bir müharibə aparır ki, tarixdə bunun analogiyası görülməyib. Məsələnin siyasi tərəfi ilə işim yoxdur. Bu, diplomatların, siyasətçilərin işidir. Qoy, siyasi tərəfləri onlar müzakirə etsinlər.
Amma mən gördüyümü görürəm: uçulmuş, dağılmış binanın altında əlini açaraq son ümidi Allahda görənlərin simasında, övladının üstünə yıxılaraq onu qorumağa çalışan ana- atanın təlaşlı gözündə, videolarda eşitdiyim hayqırtılarda. Və başa düşürəm, bu, müharibə filan deyil. Belə savaş olmur. Bunun adı birbaşa vəhşilik, vandallıqdır.
İsrail Baş naziri Benyamin Netanyahu və onun komandası Qəzzada yaşanılanları, o cümlədən humanitar böhrana heç bir əhəmiyyət vermirlər. Gün ərzində neçə uşağın acından ölməsi, neçə körpənin ana- atasından ayrı qalması qətiyyən İsrail hərbi – siyasi hakimiyyətini maraqlanmır.
İsrail rəsmiləri, demək olar, bütün çıxışlarında öz ambisiyalarını dilə gətirlər: HƏMAS tamamilə ləğv olunmalıdır. Başa düşürəm, siyasət “çirkin oyundur”. Hər dövlətin özünün maraqları var. Bəzən bu maraqlar beynəlxalq hüquqla uzlaşmasa belə, hər halda başa düşmək olar. Ancaq heç nə, heç bir ambisiya uşaq ölümü üçün əsas ola bilməz. Bu, birmənalı şəkildə bəşəri cinayətdir.
Tarixdə çox qəddar insanlar olub. Məsələn, Yuli Sezar. O, imperator olmaq üçün qardaşlarının hamısını öldürmüş, bacılarına isə təcavüz edərək satmışdı. Və yaxud rus çarı İvan Qroznı. XVI əsrdə hakimiyyətdə olan bu adam hökuməti yenidən quraraq bütün aristokratları kənarda qoyan İvan ilk həyat yoldaşının ölümündən sonra bütün ailələri aradan qaldırıb. Daha sonra isə oğlunu və qızını öldürüb.
Almaniya kansleri Adolf Hitleri də unutmaq olmaz. Almaniyada hakimiyyətə gəldiyi dövrdən almanların üstün bir irq olduğu fikrini müdafiə edən Hitlerin başqa millətlərdən olan 11 milyon insanı qətlə yetirdiyi bildirilir.
Çilinin keçmiş prezidentlərindən Auqosto Pinoçetin dövründə isə 35 min nəfər işgəncə ilə öldürülüb.
Bu siyahını uzatmaq olar. Ümumiyyətlə, tarixdə qəddar hökmdarlar, prezidentlər çox olub. Bu yazını yazarkən kiçik bir araşdırma apardım. Gördüm ki, tarixi səhifələri zalım siyasi xadimlərlə doludur. Amma uşaq qatili heç görmədim...Bu mənada Netanyahunu Hitlerlə müqayisə edənlər, bəlkə də, yanılırlar. Vallah, Hitler İsrail baş nazirinin yanında mübaliğə ilə desək mələk olardı...
...Qəzzadakı müharibə hələ ki dayanan oxşamır. Beynəlxalq təzyiqlərə baxmayaraq, İsrail özünün müharibə adlandırdığı soyqırımı davam edir. Çünki başa düşür ki, savaş dayansa, ən yaxşı halda hakimiyyətdən gedəcək. Həbs olunması, öldürülməyi də mümkündür. Ona görə də Qəzzaya bombaları yağış kimi yağdırmağa davam edir. İş o yerə çatıb ki, artıq hökumətin bəzi üzvləri, israillilər özləri də baş nazirə qarşı çıxırlar. Çünki hər şey göz qabağındadır. Görünən kəndə nə bələdçi?
Düzü, məntiqlə Qəzzada baş verənləri ancaq Allahsız edə bilər. Ancaq maraqlısı budur ki, Netanyahunun da təmsil etdiyi yəhudilər Allaha inanırlar. Yəhudi dini monotesit bir din olub, tək Allaha inanmağa əsaslanır. Yəhudilikdə Tanrı bütün kainatın yaradıcı və hökmranıdır. Yəhudilər Tanrının ona verdikləri müqaviləni və qanunları izləməyə çalışırlar. Bu inanc onların dini, mədəni və ictimai həyatlarının mərkəzində durur. O da maraqlıdır ki, yəhudilərın inancına görə həmin müqavilə Tanrının onlara rəhbərlik edəcəyi və onları qoruyacağına dair bir öhdəlikdir. Netanyahu da yəhudidir. İndi sual yaranır, onlar təkallahlığa inanırlarsa, baş nazir niyə elə başa düşür ki, fələstinlilərin Allahı yoxdur? Və yaxud, həmin o müqavilədə yazılıbmı ki, bu qədər cinayət cəzasız qalacaq?! Bildiyim qədəri ilə yox. Deyəsən, Netanyahu allahını unudub. Başının üzərindəki və indiyə qədər onu qoruyan allahını.
Cinayətdən, cəzadən söz düşmüşkən, məşhur rus yazıçısı Fyodor Dostoyevskinin özünün “Cinayət və cəza” əsərində yazır: “Kimin vicdanı varsa, o əzab çəkəcək. Əgər səhvini dərk eləsə, bu da onun cəzasıdır”.
Netanyahunun gözü aydın. Məncə, əzab çəkməyəcək. Ən azı bu dünyada. Çünki vicdanı yoxdur. O dünyada onu nələrin gözlədiyini isə təsəvvür etməyə də dəyməz...
Hər halda Qəzzada ölənlərin ruhu İsrail baş nazirini çətin bağışlaya. Yeri gəlmişkən, Qəzzada insanlar yox, insanlıq ölür...
Kənan Novruzov
11:37 14.08.2025
Oxunuş sayı: 1403
